بخش عمده ای از ترافیک اینترنت مربوط به مراکز داده است. ترافیک مراکز داده از ترافیک ارتباطات مستقیم بین تجهیزات بر روی اینترنت پیشی گرفته است و پیش بینی می شود در آینده نیز عمده ترافیک اینترنت به مراکز داده اختصاص داشته باشد. با افزایش قابلیت های رایانش ابری، الگوی ترافیک اینترنت در مراکز داده تغییر یافته است به نحوی که پیش بینی می شود تا سال 2020 میلادی 90 درصد ترافیک مراکز داده مربوط به ترافیک ابری باشد.
در شکل زیر نرخ رشد ترافیک مراکز داده تا سال 2020 میلادی نشان داده شده است. پیش بینی نرخ سالانه این مراکز 27 درصد می باشد. این ترافیک مشتمل بر ترافیک درون مراکز داده و ترافیک بیرونی مراکز داده بین مراکز و مشتریان می باشد. ترافیک سالانه اینترنت مراکز داده در سطح جهان تا سال 2020 به 15.3 زتابایت خواهد رسید. مقدار این ترافیک در سال 2015 میلادی 4.7 زتابایت بوده است.
ترافیک مراکز داده به انواع و گروه های زیر تعریف شده است:
- مرکز داده به کاربر: ترافیکی که از مرکز داده به کاربران از طریق اینترنت یا IP WAN انتقال می یابد.
- مرکز داده به مرکز داده: ترافیکی که از یک مرکز داده به مرکز داده دیگر جریان می یابد.
- درون مرکز داده: ترافیکی درونی مرکز داده به جز ترافیک درونی رک ها را در بر می گیرد. نمونه این ترافیک انتقال داده ها از محیط توسعه به محیط انتشار و دسترسی است. بیشترین حجم ترافیک مراکز داده ترافیک درونی است.
در شکل زیر نیز سهم ترافیک مراکز داده به تفکیک ترافیک درونی مراکز، ترافیک بین مراکز و ترافیک مراکز با کاربران مشخص شده است. همانطور که در این شکل مشاهده می شود ترافیک درونی مراکز 77 درصد از کل ترافیک مراکز داده را به خود اختصاص می دهند. بخش عمده ای از ترافیک های درونی مراکز داده به خاطر عظیم داده ها است، چرا که پردازش، ذخیره سازی و انتقال داده های عظیم نیازمند ترافیک درونی قابل توجهی است. برای برخی از کاربردها از جمله نمایش فیلم این ترافیک محدودتر است چرا که برای نمایش فیلم پردازش درونی محدودی در مراکز داده انجام می شود. از لحاظ نرخ رشد نیز ترافیک بین مراکز داده بیشترین رشد را به خود اختصاص داده است. افزایش خدمات CDN و همچنین افزایش نیاز به داده هایی که باید بین مراکز داده Replicate شوند باعث بالا رفتن نرخ رشد ترافیک بین مراکز داده می شود.
