بررسی کشور هند

برنامه دولت هند (هندوستان دیجیتال) با هدف تبدیل نمودن هند به "جامعه قدرتمند دیجیتال و اقتصاد دانش‌بنیان [1]"این انگیزه را فراهم نموده که این کشور بودجه زیادی (7.4 میلیارد دلار) را برای گسترش اینترنت اشیاء با گسترش 100 شهر هوشمند برنامه‌ریزی نماید. برخی از مؤلفه‌های مهم شهر هوشمند که در این کشور مورد توجه قرار گرفته است عبارت‌اند از: پارکینگ هوشمند، سیستم حمل‌ونقل هوشمند، مراقبت از راه دور، ایمنی زنان، شبکه‌های هوشمند، روشنایی شهری هوشمند، مدیریت پسماند، علائم دیجیتالی، مدیریت آب و...
چارچوب (خط‌مشی) اینترنت اشیا پیشنهادی کشور هند که متشکل از رویکرد چند ستونی است در ‏شکل 1 نشان داده شده است. این رویکرد شامل پنج ستون عمودی (مراکز تست و اجرا پروژه‌ها [2]، مراکز رشد و انکوباتورها [3]، نوآوری و تحقیق و توسعه [4]، حمایت و انگیزش[5] ، توسعه منابع انسانی[6] ) و پشتیبانی افقی (استانداردها و ساختار حکومتی) است.
این کشور همچنین ارائه‌دهنده بسیاری از خدمات اینترنت اشیا است. در دهلی نو، تمامی چراغ‌های خیابان‌ها از راه دور به صورت خودکار روشن/خاموش می‌شوند. همچنین در این شهر سامانه پرداخت عوارض الکترونیکی راه‌اندازی شده که کاربران را از ماندن در صف طولانی ترافیک نجات می‌دهد. پزشکان در برخی بیمارستان‌های پیشرو این کشور با استفاده از یک سامانه بهداشت و درمان مبتنی بر ارتباطات M2M بر ضربان قلب و علائم حیاتی بیمارانی که به تازگی عمل کرده و از بیمارستان مرخص شده‌اند، نظارت می‌کنند. مخابرات ملی هند در سال 2015 چارچوب سیاستی برای حمایت از اینترنت اشیا بنا کرد که بخش عظیمی از کاربردهای بخش عمومی و خصوصی، جزییات انجام کار و تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولت برای تسهیل رشد را در برمی‌گیرد. این سیاست‌ها شامل برنامه‌های آزمایشی شبکه‌های هوشمند و کار با مؤسسات آموزشی به منظور تربیت نیروی کار نیز می‌شود. یکی از مهم‌ترین فناوری‌های ارائه شده در این کشور سرویس هشدار سونامی است که در اوایل سال 2015 به بازار عرضه شد.

تاثیرات اقتصادی

بخش فناوری اطلاعات هند از سال ۱۹۹۳ هر ساله بیش از ۳۰ درصد رشد داشته و ارزش این بازار از ۱۵۰ میلیون دلار به ۱۵۰ میلیارد دلار رسیده است، یعنی هزار برابر رشد. درحقیقت صنعت فناوری هند از پتانسیل بسیار عظیمی برای رشد و توسعه برخوردار است و شرکت‌های آمریکایی و اروپایی به این بازار به چشم یک بازار ارزان قیمت نگاه می‌کنند و همین موضوع نیز رونق بیش از پیش آن را به دنبال داشته است.
افزایش حجم صادرات خدمات فناوری هند به کشورهای خارجی به صورت برون‌سپاری در سال‌های اخیر، تائید دیگری بر این مدعاست. بنا به گفته شرکت ناسکام (NASSCOM) سهم صنعت فناوری هند از تولید ناخالص داخلی این کشور، از ۱٫۲ درصد در سال ۱۹۹۸ به ۷٫۵ درصد در سال ۲۰۱۲ رسیده است. صنعت IT هند در سال ۲۰۱۵ بالغ بر ۱۴۷ میلیارد دلار سود به ارمغان آورده و حال‌آنکه پیش‌بینی کارشناسان، فقط ۹۹ میلیارد دلار سود بوده است. از دیگر عوامل مؤثر بر این فرایند می‌توان به طرح‌های نوآورانه دولت هند اشاره کرد.
همچنین بازار اینترنت اشیاء هند نیز از رشد خوبی برخوردار است و در حال حاضر میلیون‌ها دستگاه متصل به اینترنت در این کشور وجود دارد که البته طبق برخی پیش‎بینی‌ها، این رقم تا انتهای سال ۲۰۲۰ به ۲٫۷ میلیارد دستگاه می‌رسد. همچنین این کشور یکی از بزرگ‌ترین بازارهای در حال رشد M2M در جنوب آسیا و در منطقه اقیانوسیه است که حدود 80 درصد ارتباطات دستگاه M2M جنوب آسیا را به خود اختصاص داده است.

چالش ها

پی نوشت:

---